Ze komt aan met een vastbesloten tred, tenger en sterk tegelijk. Een genereuze glimlach en de zin om haar parcours te delen van danseres en choreografe. Ontmoeting met Sidonie Fossé, de directrice van het gezelschap Opinion Public.
Een curriculum in de vorm van reeksen : regionaal conservatorium van Rouen, hoger conservatorium van Parijs, vervolgens het toelatingsexamen in de prestigieuze school van Mudra-Béjart in Lausanne. Sidonie wordt geconfronteerd met 1.000 andere kandidaten met een laatste auditie in aanwezigheid van Maurice Béjart in persoon. De jonge danseres wordt opgenomen binnen het corps de ballet als zij 19 is en wordt aangeworven voor één jaar. Tijdens zijn laatste levensjaren wenste Maurice zijn ervaringen te delen met de jonge generatie. « Na de lessen vertelde hij anekdotes over Boris Vian, Simone de Beauvoir of Igor Stravinsky ». Sidonie herinnert zich vooral een intentie die belangrijk was voor deze choreograaf : « Maurice had de wil om dans de democratiseren, om haar toegankelijk te maken voor een zo groot mogelijk publiek. Deze bezorgdheid verklaart ook mijn huidige aanpak. »
Sidonie danst vervolgens gedurende drie jaar onder de directie van Gil Roman, de wereld rondreizende, dansend op de grootste scènes, samen met veertig mededansers.
In 2010 sticht Sidonie met vier schoolvrienden het gezelschap Opinion Public. « Het was de titel van onze eerste voorstelling en het is de naam geworden van het gezelschap… In het begin bevatte het werk redelijk veel pointes in een min of meer gecodificeerde stijl. Wij hadden zin om andere meer realistische werelden te verkennen, om emoties te gaan opzoeken. Wij hebben ons omringd met personen van het theatermilieu, zoals Patrice Mincke, om ons te begeleiden, en ons te coachen voornamelijk op het vlak van het spel. En ik wens vooral Cécile Defforey (zonder dewelke het gezelschap niet meer zou bestaan), Isabelle De Borchgrave en Sybille De Spoelberg te bedanken. »
Eén van de eerste bezorgdheden van Sidonie is om zich te ontdoen van het etiket van « kwetsbaar meisje », dat soms geplakt wordt op danseressen. De artiste heeft zin in sterke rollen waarin zij zich volledig kan investeren, andere technieken dan dans kan leren, zich kan uitdrukken.
In 2010 stelt Michel Robert, de biograaf van Béjart, aan het gezelschap voor om naar Brussel te komen. Sidonie en haar medeplichtigen zoeken een plek, het wordt het Marni Theater, in het hart van Elsene. « Wij hebben onmiddelijk positieve feedback gekregen. Personen kwamen naar ons toe om ons te bedanken voor dit type dans in Brussel » Het DNA van het gezelschap wordt verduidelijkt : een voorstel met techniek, leesbaar maar niet simplistisch, een theamatiek die de leden van het gezelschap politiek of menselijk raakt, maar zonder moralistisch te worden, en tenslotte, de wil om deuren in te trappen en om tot nadenken te stemmen. « Wij voelden ons onmiddelijk thuis in de Marni. Vanaf de oprichting van het gezelschap volgt en ondersteunt het theaterteam ons. Het is een bijzondere plek waar er een reële verbinding is, een vertrouwensband. »
Dit jaar herneemt Sidonie de directie van het gezelschap onder verschillende vormen : training, creatie, logistiek, administratie. « De volgende creatie waarvan ik de choreografie en de mise en scène uitteken wordt onderverdeeld in twee : het eerste, een nieuw duo van dansers die het gezelschap integreren, Empty room (tijdelijke titel) zal zich focussen op de relatie man/vrouw. Het tweede deel Green reset, op een collectieve wijze gecreëerd, is een fabel over ecologie in een wereld waar gras rood is, lucht moeilijk inadembaar. Het doel is ook om de groepssolidariteit aan te tonen tegenover klimaatverandering. »
Naast het gezelschap Opinion Public geeft Sidonie ook dansles in Studio 52 en in Yantra, twee scholen gesitueerd in Elsene. « Het is echt mijn keuze ; ik leer mezelf kennen. Ik hou van deze benadering om techniek te ontleden en ter beschikking te stellen van de leerlingen, met hen uit te wisselen en mijn passie te delen. »
Als zij achterom kijkt heeft Sidonie zin om de ontmoeting met het publiek te weerhouden. « De einddoelstelling van ons werk is vooral dat het publiek onze creaties waardeert, dat onze kunst de wereld voedt en noodzakelijk blijft. Feedback krijgen, ervaringen, dit voedt mij en verplicht mij telkens om mij bloot te stellen, om mij te onthullen. Mijn doel is deze grensverleggende ontmoetingen met de mensen, voornamelijk aan de rand van het podium met jongeren waar de schermen van de voorstelling worden onthuld. »
Afspraak van 11 tot 17 mei om Sidonie en haar companen te ontdekken op de scène van het Marni Theater !
