Maëlle Dufour (1994) onderzoekt vooruitgang, de archeologie van afval en het geheugen door middel van complexe systemen en monumentale installaties.
Als winnares van de HISK-prijs, studeerde ze beeldhouwkunst aan La Cambre en in Finland en nam deel aan een aantal prestigieuze tentoonstellingen in binnen- en buitenland, waaronder Artagon III (samengesteld door Hans Ulrich Obrist, Parijs, FR), BPS22 (Charleroi, BE), Kanal centre Pompidou (Brussel, BE) en Universidad de Conception (CL). Ze werd ook uitgenodigd voor Shake Résidence Nomade (Tunis, TU), Maac (Brussel, BE), Alumi Startwell (Amsterdam, NL). In 2022 creëerde ze een permanent werk voor de gevangenis van Haren (Brussel, BE).
Haar werk werd bekroond met verschillende prijzen, waaronder de Prix d’encouragement de la sculpture de l’Institut de France, de Prix Sofam, 2019, de Prix de la Commission des arts de Wallonie, 2018 en de Prix public FWB de la jeune sculpture 2020. Ze ontving verschillende beurzen, waaronder Vocatio 2022, Aide à la création 2019, Un Futur pour la Culture 2021 en Cocof 2021.
Maëlle vervoegde de residentie KULT XL Ateliers in juli 2023.
Beelden: © Vincent Everarts, © Ithier Held, © Isabelle Arthuis, © Maëlle Dufour
